"Καθόμουν και έκλαιγα για την Ελλάδα. Παναγιά μου βοήθα και αυτή τη φορά τους Έλληνες". Θεόδωρος Κολοκοτρώνης


Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (3 Απριλίου 1770 -4 Φεβρουαρίου 1843) ήταν Έλληνας κλέφτης, καπετάνιος, στρατηγός με πρωταγωνιστικό ρόλο στηνΕπανάσταση του 1821, πολιτικός, αρχηγός κόμματος, πληρεξούσιος, σύμβουλος της Επικράτειας. Έμεινε γνωστός και ως Γέρος του Μοριά.


Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

ΕΛΕΟΣ! ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΤΗΝ «ΑΛΩΣΗ»! αντί του ορθού "Απελευθέρωση της Τριπολιτσάς"

του Π. Ι. Καραφωτιά

Πριν πολλά χρόνια, αφού συμβουλευτήκαμε διαπρεπείς επιστήμονες, ειδικούς, ιστορικούς και φιλόλογους, Καθηγητές Πανεπιστημίου κ.ά. π.χ. Μ. Μικρογιαννάκη, Δ. Ανδριόπουλο, Μ. Μαντούβαλλου, Σ. Καργάκο, Ν. Παπαγεωργίου, δημοσιεύσαμε στον αρκαδικό Tύπο τις αντιρρήσεις μας όσον αφορά τη συνέχιση του όρου «άλωση της Τρίπολης» που «κάποιοι»-ελάχιστοι- είτε από άγνοια είτε από εγωϊσμό και περίεργη σκοπιμότητα συνεχίζουν να χρησιμοποιούν παρά τις αντιδράσεις σοβαρών επιστημόνων και συγγραφέων όπως των παραπάνω αλλά και άλλων {Π. Μαργιά, Σ. Νικόδημο, Ν. Κωστάρα κ.ά.}. 
Και επανερχόμαστε με τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποιήσαμε μήπως- επιτέλους- «επιφοιτήσει το Άγιον Πνεύμα» και οι «κάποιοι» αναγνωρίσουν το λάθος τους. Ένας φιλόσοφος είπε ότι «είναι αρετή να μη σφάλλει κάποιος, αλλά είναι μεγαλύτερη να παραδέχεται το σφάλμα του»! Λοιπόν, επαναλαμβάνουμε με όλη τη σοβαρότητα και υπευθυνότητα που πρέπει να διακρίνει επιστήμονες {ο όρος «επιστήμη» προέρχεται από το «επί» και το «ίσταμαι» που σημαίνει γνωρίζω καλά!}. 



Πως γίνεται, λοιπόν, να γράφουν-στα σχολικά βιβλία κλπ.- και να λέμε και στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ότι «οι Τούρκοι (εχθροί) άλωσαν την Κωνσταντινούπολη, τη Θεσσαλονίκη, τα Γιάννινα, τη Χίο, την Τρίπολη κλπ, και τις υποδούλωσαν», και ενώ κάθε χρόνο οι λαοί τους γιορτάζουν την «απελευθέρωσή τους» οι «κάποιοι»-και δη Αρκάδες- εξακολουθούν να μιλάνε με φανατισμό {ο Βολταίρος είχε πει ότι ο «φανατισμός είναι η ασθένεια (πανούκλα) της ψυχής»} για «άλωση της Τρίπολης» από τους Έλληνες! Δηλαδή, οι Έλληνες «άλωσαν»την Πατρίδα τους και δεν την απελευθέρωσαν! Έλεος.  Και ναι μεν ο σπουδαίος Παπαρρηγόπουλος χρησιμοποίησε τον όρο «άλωση» με τη στρατιωτική έννοια, δηλαδή της κυρίευσης, αλλά αυτό δεν συγχωρεί τη σοβαρή παράλειψη της απελευθέρωσης. 

Ο Κολοκοτρώνης και οι άλλοι Αγωνιστές, με το ιερό τους αίμα κυρίευσαν, μεν, στρατιωτικά την Τρίπολη, αλλά την απελευθέρωσαν, δε! Δεν την «άλωσαν» απλά για να την «αλώσουν», αλλά να την απελευθερώσουν! 
Οι ίδιοι «κάποιοι», από άγνοια ή εμμονή στην «πεπατημένη», προβάλλουν το σαθρό επιχείρημα ότι η «Τρίπολη τότε ήταν τουρκική» και ότι «δεν υπήρχαν Έλληνες στην Τρίπολη», κάτι που έχουν διαψεύσει οι παραπάνω επιστήμονες. Υπήρχαν εκατοντάδες Έλληνες σκλάβοι! Δεν άξιζαν να απελευθερωθούν; Γιατί λοιπόν η εμμονή στην πεπατημένη; Αρκετά υποφέρει ο προδομένος και ταλαιπωρημένος μας λαός από διχαστικές «σοφίες» ακόμη και βουλευτών, που μειοδοτούν εθνικά σε θέματα πολιτικής, ιστορίας, γλώσσας, κλπ. Και εκτός από τους «κάποιους» ουδείς άλλος διαφώνησε με τα επιχειρήματά μας. Αντίθετα υπερθεμάτισαν. Προφανώς, όμως, για τους «κάποιους» ισχύει το αρχαίο «ου με πείσεις καν με πείσεις»! 
Κρίμα!  «ΑΠΙΤΕ»!             

                                                                        Π. Ι. Καραφωτιάς

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΤΡΙΠΟΛΙΤΣΑΣ



Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΤΡΙΠΟΛΙΤΣΑΣ
Απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ του National Geopraphic
Σαν Σήμερα !!!!! 23 Σεπτεμβρίου.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΩΝ  ΡΟΔΟΥ "Ο ΜΟΡΙΑΣ"
ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ GROUP ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΩΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΩΝ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΩΝ ΤΗΣ ΥΠΟΛΟΙΠΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΝΤΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΑΠΟΨΕΙΣ,ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ, ΙΔΕΕΣ. ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΟΙ!!!

Σάββατο 18 Μαΐου 2013

Τα οστά του Κολοκοτρώνη τοποθετήθηκαν σε μια κρύπτη στη βάση του Ηρώου των αγωνιστών του 1821, που βρίσκεται στην πλατεία Άρεως της Τρίπολης.

Ένα απίστευτο επεισόδιο, που λίγοι γνωρίζουν κι ακόμα λιγώτεροι ...θυμούνται! Ποιός Ηρωας ήταν αυτός που μάζεψε τα Ιερά Οστά του Μεγάλου Γέροντα απο τις λάσπες των δρόμων της Τρίπολης!



Ο τάφος του Κολοκοτρώνη βρίσκεται στο πρώτο νεκροταφείο Αθηνών, αλλά τα οστά του έχουν μεταφερθεί από το 1930 στην Τρίπολη, από τον ίδιο τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Δεν υπήρξε Έλληνας που να μην γονατίσει κατά μήκος της διαδρομής των οστών από την Αθήνα στην Τρίπολη. Όλα τα μάτια δάκρυσαν και όλων οι καρδιές χτύπησαν δυνατά.

Τα οστά του Κολοκοτρώνη τοποθετήθηκαν σε μια κρύπτη στη βάση του Ηρώου των αγωνιστών του 1821, που βρίσκεται στην πλατεία Άρεως της Τρίπολης. Το σημείο αυτό θεωρείτο ιερό και κάθε χρονιά, την ημέρα της 25ης Μαρτίου, οι κάτοικοι της πόλης κατέθεταν στεφάνια και έκαναν τρισάγια στη μνήμη του Γέρου.

Δυστυχώς, όμως, την ιερότητα του χώρου διατάραξαν με βάρβαρο τρόπο οι Φασίστες Ιταλοί κατακτητές το 1942.

Σκόρπισαν τα οστά του! Ο Γιώργος Τσαουσάνης, διηγείται!

«Τη νύχτα της 25ης Μαρτίου του 1942 ακούσαμε δυνατά χτυπήματα στην πόρτα του σπιτιού μας και πεταχτήκαμε από τα κρεβάτια μας. Έξω έπεφτε τρομερή βροχή και αυτό μεγάλωνε την αγωνία μας. Έτρεξα και κοίταξα να δω ποιος είναι. Ήταν ένας υπάλληλος του δημαρχείου, τρομαγμένος και λαχανιασμένος.

- Γιώργο, πες στον κύριο δήμαρχο ότι οι Ιταλοί σπάσανε την κρύπτη που φυλάμε τα κόκκαλα του Κολοκοτρώνη και τα σκόρπισαν στις λάσπες, μου είπε με φωνή που έτρεμε.

Ήταν το σπίτι του δίπλα στο ηρώο των αγωνιστών του 1821 και είδε με τα μάτια του τη βεβήλωση. Αψήφησε τη νυχτερινή απαγόρευση της κυκλοφορίας με κίνδυνο της ζωής του και έτρεξε να το πει στον πατέρα μου».

Ο 13χρονος Γιώργος ήταν γιος του δημάρχου της Τρίπολης Γιάννη Τσουτσάνη, ο οποίος δεν τα πήγαινε καθόλου καλά με την ιταλική φρουρά της πόλης. Εκείνη τη μέρα οι Ιταλοί είχαν εξοργιστεί, επειδή ο δήμαρχος τόλμησε να γιορτάσει την επέτειο της 25ης Μαρτίου, παρά την αυστηρή απαγόρευσή τους. Σε αντίποινα σκόρπισαν τα οστά του Γέρου, που βρίσκονταν στη βάση του ηρώου. Γνώριζαν το «κόλλημα» των Τριπολιτσιωτών με τον Κολοκοτρώνη και ήθελαν να τους πληγώσουν στο πιο ευαίσθητο σημείο.

Ο Γιωργάκης δεν περίμενε καν να τελειώσει τη φράση του ο υπάλληλος και έτρεξε στην κρεβατοκάμαρα του πατέρα του:
«Μπαμπά, οι Ιταλοί πέταξαν τα οστά του Γέρου και θα τα φάνε τα σκυλιά».
«Τι είπες μωρέ;» φώναξε ο δήμαρχος και πετάχτηκε αμέσως όρθιος σαν ελατήριο. Έτρεξε να φύγει. «Θάρθω κι εγώ μαζί σου», είπε ο Γιώργος.
«Κάτσε, θα κινδυνέψεις», απάντησε ο πατέρας του. Τον παράκουσε, όμως, και έτρεξε από πίσω του. Πήρε κι ένα άδειο τσουβαλάκι από ζάχαρη μαζί του.
«Εδώ θα βάλουμε τα κόκκαλα μπαμπά».
«Εντάξει. Θα πηγαίνω εγώ μπροστά και εσύ θα πιάνεσαι από το πλατό μου».

Με κίνδυνο της ζωής τους

Το σκοτάδι ήταν απόλυτο και δεν βλέπανε τη μύτη τους. Κάνανε έναν μεγάλο κύκλο ψηλαφίζοντας σαν τυφλοί τα κτίρια, μέχρι να τρυπώσουν στο πάρκο. Δεν υπήρχαν πεζοδρόμια και δεν ξέρανε πού να πατήσουν. Αποφύγανε να βγούνε στο ξέφωτο της πλατείας Άρεως και περπατούσανε ανάμεσα στα πυκνά δέντρα που τους έγδερναν.

Μόλις φτάσανε στη μαρμάρινη βρύση απέναντι από το ηρώο, ο δήμαρχος σωριάστηκε σχεδόν κάτω, καταεξαντλημένος και παγωμένος από την άγρια βροχή, που δεν σταμάτησε ούτε λεπτό να πέφτει. Ο Γιωργάκης τότε πετάχτηκε με ένα σάλτο απέναντι στο ηρώο και γονάτισε μέσα στις λάσπες, ψαχουλεύοντας για κάτι σκληρό.

Βρήκε 4-5 κόκκαλα και τα έβαλε στο τσουβαλάκι.

«Έλα, έλα γρήγορα, θα μας σκοτώσουν», φώναζε ο δήμαρχος με πνιχτή φωνή από απέναντι. Γυρίσανε από τον ίδιο δρόμο και κρύψανε τα κόκκαλα στο σπίτι τους. Ήταν λασπωμένοι, γδαρμένοι, βρεγμένοι μέχρι το κόκκαλο και πεθαμένοι από την κούραση.

Όταν ξημέρωσε και επετράπη πάλι η κυκλοφορία, ο Γιώργος ξαναπήγε μόνος του στο ηρώο και περιμάζεψε άλλα 3-4 κοκαλάκια. Αγόρασε, επίσης, από ένα κατάστημα μια κλειδαριά και παρήγγειλε δύο καινούργια πορτάκια, όμοια με εκείνα που έσπασαν οι Ιταλοί στο οστεοφυλάκιο.

Μετά από λίγες μέρες, αφού ο δήμαρχος με τον γιο του έπλυναν και αρωμάτισαν τα κόκαλα του Γέρου, τα μετέφεραν στην κρύπτη τους, την οποία σφράγισαν με τα νέα πορτάκια και την καινούργια κλειδαριά. Στο τέλος, ο Γιώργος έτριψε όλο το μνημείο γύρω γύρω με γυαλόχαρτο και το έκανε να λάμπει.

Την επόμενη μέρα οι Φασίστες απείλησαν τον δήμαρχο ότι θα τον κρεμάσουν στον πλάτανο στην κεντρική πλατεία, αλλά αυτός δεν πτοήθηκε, παρόλο που είχε τέσσερα παιδιά. Ο Ιταλός στρατιωτικός διοικητής, ονομαζόμενος Φεστούτσι, έτρεφε μίσος για τον πατριώτη δήμαρχο και μια άλλη φορά τον είχε χαστουκίσει δημοσίως έξω από το δημαρχείο.

Ο δήμαρχος τότε είχε αντιδράσει, λέγοντάς του: «Φεστούτσι, δεν κρίθηκε ακόμα ο πόλεμος και πρόσεξε καλά γιατί προβλέπω ότι θα έρθει η μέρα που θα ζητήσεις άσυλο στο σπίτι μου».

Ο Ηρωας ακόμη ζεί! Ποιός όμως τον θυμάται ή τον ξέρει;

Ο Γιώργος Τσουτσάνης, που σήμερα είναι 83 χρονών και ακμαιότατος, εξελίχτηκε σε δεινό έμπορο μεγάλου βεληνεκούς. Ήταν ανήσυχο πνεύμα και ταξίδεψε στις άκρες της γης, όχι μόνο για να παραγγείλει εμπορεύματα, αλλά και για να γνωρίσει τον κόσμο.

Στα μακρινά ταξίδια του συνέλεξε σπάνια αντικείμενα και έργα τέχνης, τα οποία εκθέτει δωρεάν σε δικό του εκθεσιακό χώρο στο Λουτράκι Κορινθίας, όπου διαμένει τα τελευταία χρόνια με την οικογένειά του. Το περιστατικό με τα οστά του Γέρου έχει καρφωθεί ανεξίτηλα στο μυαλό του και δεν το ξεχνάει ποτέ.

Ακόμα και σήμερα αναφέρεται στον Κολοκοτρώνη σε ενεστώτα χρόνο, σαν να είναι ζωντανός. Ο Γέρος δεν πέθανε, αλλά κοιμάται στο ηρώο, αν χρειαστεί θα ξυπνήσει και θα ξαναρματωθεί για να μας ξανασώσει.

Εφόσον υπάρχει έστω κι ένα κοκαλάκι του εκεί, δεν πρέπει να ανησυχούμε.


Πηγή

Τετάρτη 17 Απριλίου 2013

Η δίκη του Θ. Κολοκοτρώνη το 1834


Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

Μνημόσυνο για τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη στη Ν. Κηφισιά

(170 χρόνια από το θάνατό του)



Γράφει ο Βασίλειος Κων/ντή Σχίζας
εκ Σέρβου Αρκαδίας ορμώμενος


Οι Αρκάδες της Ν. Κηφισιάς τίμησαν την μνήμη του Εθνεγέρτη Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Το «Πολιτιστικό Κέντρο Νέας Κηφισιάς- ΠΟΛΥΦΩΝΟΝ», οργάνωσε μνημόσυνο για τον Γέρο του Μοριά με αφορμή τα εκατόν εβδομήντα χρόνια από το θάνατό του στις 4 Φεβρουαρίου 1843.
Αρκάδες, πατριώτες του Αρχικαπετάνιου και άλλοι Κηφισιώτες, συμμετείχαν στο μνημόσυνο το οποίο τελέστηκε το πρωί της Κυριακής 3 Φεβρουαρίου ε.έ., στον Ιερό Ναό της Αγ. Τριάδος Νέας Κηφισιάς.
Μεταξύ άλλων παρέστησαν οι πανεπιστημιακοί καθηγητές Παναγιώτης Καραφωτιάς και Δημήτριος Ανδιόπουλος, ο παλαίμαχος καπετάνιος των θαλασσών, ορεσίβιος Αρκάς Νικόλας Κωστάρας, ο Τριπολίτης Κων/νος Παρασκευόπουλος, ο επιχειρηματίας Σταύρος Δέμος, , ο «κολοκοτρωνιστής» Αντώνης Ξεπαπαδάκος κ.ά.
Ο Δημητσανίτης πρόεδρος του «ΠΟΛΥΦΩΝΟΥ» Δημήτρης Μελετόπουλος, απηύθυνε χαιρετιστήριο και ένθερμο πατριωτικό μήνυμα στο εκκλησίασμα το οποίο με κατάνυξη συμμετείχε στην τέλεση του μνημοσύνου από τους ιερείς του Ναού. Όλοι απότισαν χρέος τιμής στον Ελευθερωτή της πατρίδας, του οποίου η εικόνα μαζί με την Ελληνική σημαία κοσμούσαν τιμητικά το μέσον του Ναού.
Ο λόγος στην συνέχεια δόθηκε στον ανώτατο αξιωματικό ε.α. της Πολεμικής Αεριπορίας, λογοτέχνη και συγγραφέα Πολύβιο Μαργιά. Με πατριωτικό παλμό ο ομηριστής, «Έλλην- Ελληνολάτρης», Αρκάς, Πολύβιος Μαργιάς άρχισε την ομιλία του σαν να ήταν εκεί- παρών ο Γέρος του Μοριά: «Τεθνάναι Κολοκοτρώνη ες Όλυμπον αναβέβηκες», παραφράζοντας την επευφημία του λαού, προς τον γέροντα Ολυμπιονίκη Διαγόρα, τον οποίο περιέφεραν με τιμή στους ώμους των, μέσα στο αρχαίο στάδιο, οι Ολυμπιονίκες γιοί του για το απόγειο της δόξας του με την ιαχή του πλήθους: «Κάνθανε Διαγόρα, ουκ ες Όλυμπον αναβήσεις».

Ο Κολοκοτρώνη ανέβηκε στον «Όλυμπο της Δόξας»!
Είπε στη συνέχεια ο Πολύβιος Μαργιάς :
Την βραδιά εκείνη του θανάτου του, ο Θ.Κ. είχε βαθειά αισθανθεί, πως ο αέναος αγώνας των επαναστατών ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΑΙΩΝ, είχε δικαιωθεί και η πολυπόθητη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, σκέπαζε το ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, η δε ΔΟΞΑ η ΔΙΚΑΙΩΣΗ, η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ του Αγώνα του απόΛΑΟ-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-ΒΑΣΙΛΕΑ αλλά και η αγάπη του ΛΑΟΥ μαζί με τον επιτυχημένο γάμο του γιου του ΚΟΛΙΝΟΥ με την πλούσια αρχόντισσα ΡΑΛΟΥ ΚΑΡΑΝΤΖΑ, εγγονή του Άρχοντα της ΒΛΑΧΙΑΣ. Ήλθαν όλα μαζί να τον στεφανώσουν και την αθώα αλλά ηρωική ψυχή του να πάρουν πάνω στα φτερά της απέραντης ευτυχίας της επιδιωκόμενης αλλά απρόσμενης!

Στης ΔΟΞΑΣ την αγκαλιά!
Ο Στρατηγός εκλήθη να απέλθει με δόξα στους χώρους των ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, διότι όλη η ύπαρξή του και της γενιάς του, ηρωικά για αιώνες, πολεμούσε αδιάκοπα.
Έτσι ΕΦΙΠΠΟΣ προχωρεί ανά τους αιώνες ο γενναίος στρατηγός διδάσκοντας τους Λαούς πως οι δούλοι γίνονται ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ και πωςΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΔΙΑΤΗΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΟΤΑΝ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΜΕΝΟΥΝ!
Ήλθε η ώρα Θοδωρή να πεθάνεις αφού στον ΟΛΥΜΠΟ ΑΝΕΒΗΚΕΣ! Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ μέσα στις Φτερούγες της ΔΟΞΑΣ ανέβηκε πλησίον του ΠΛΑΣΤΗ!
Κρινόμενος ως ηγέτης και άνθρωπος ο Θ.Κ. είναι η σημαντικότερη στρατιωτική και πολιτική φυσιογνωμία που έχει να παρουσιάσει εκείνος ο αγώνας του 1821, για την εξυπνάδα, την σύνεση, τον βαρύ και υπεύθυνο λόγο του· προικισμένος από την ΦΥΣΗ να μπορεί, άμεσα να τρυγίσει και εναποθηκεύσει των ανθρώπων εχθρών και φίλων την βαθύτερη σκέψη και των γεγονότων την πορεία ν’ αντιληφθεί.
Προβλέπει του αντιπάλου την κίνηση και σκέψη και ακαριαίως έχει το φάρμακο το κατάλληλο του ΛΟΓΟΥ και της κινήσεως τα τραύματα να αποφύγει.
Πολυμερής, πολύπειρος, πολύτροπος, αποφασιστικός, γνωρίζει τι κρύβεται στο πίσω μέρος του ΛΟΦΟΥ αλλά και των βαθύτερων σκέψεων των εχθρών του· έτσι του έδωσαν τον τίτλο «Γέρος του ΜΟΡΙΑ» για την σοφή ΝΕΣΤΟΡΙΚΗ σκέψη και ουχί την ηλικία του.
Συνετός και άκακος πολλές φορές θα γλιτώσει από την άγρια σφαγή κοτσαμπάσιδες κι άρχοντες του ΜΟΡΙΑ οι οποίοι εχθροί του παρέμεναν, επανερχόμενοι αφού εγνώριζαν πως ήταν σεβαστό πρόσωπο ηγέτου στον οποίον το στράτευμα πειθαρχούσε.
Ο Θ.Κ. καίτοι αγράμματος γνωρίζει άριστα την ΤΑΚΤΙΚΗ και την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ του πολέμου και τα μυστικά τους˙ δε είναι δημιούργημα επανάστασης αλλά ο δημιουργός της ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ.
Ακολουθεί την γραμμή των γενεών της Κολοκοτρωνέικης ράτσας απροσκύνητος, ασυμβίβαστος,ακάματος και σίγουρος πως στο τέλος θα είναι ο νικητής. Δεν έπεσε έξω!
Είναι ο γνήσιος άνθρωπος του 1821 ο επαναστάτης δεν είναι άρχοντας, αλλά ΗΓΕΤΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ γεννημένος στης Μάχης την αντάρα και την φωτιά.
Ο Θ. Κολοκοτρώνης γεννήθηκε στο ΡΑΜΟΒΟΥΝΙ της Μεσσηνίας στις 3 Απριλίου του 1770, ενώ η καταγωγή του ήταν από τοΛΙΜΠΟΒΙΣΙ της ΑΡΚΑΔΙΑΣ. Η οικογένειά του με γενάρχη τον Τσεργίνη, ανέδειξε πολλούς γενναίους κλεφταρματολούς και κατέβαλε βαρύ τίμημα στον απελευθερωτικό αγώνα κατά των Τούρκων.
Μέχρι την έκρηξη της Επανάστασης περίπου εβδομήντα Κολοκοτρωναίοι είχαν βρει τον θάνατο στον αγώνα κατά των Τούρκων. Ο πατέρας του Κωνσταντής ήταν μεγάλος κλεφταρματολός της ΜΑΝΗΣ και του ΤΑΫΓΕΤΟΥ.
Η μητέρα του καταγόταν από το σόι των Κωτσακαίων της Αλωνίσταινας. Το 1770 είχε συμμετάσχει στην εξέγερση του ΜΟΡΙΑ κατά τα Ορλωφικά. Σχεδόν αμέσως το 1771, ο Κωνσταντής ήλθε σε σφοδρή σύγκρουση με τους Τούρκους οι οποίοι είχαν εξαπολύσει ανηλεή διωγμό κατά των Κλεφταρματολών. Το 1779 μαζί με τα αδέλφια του ΑΠΟΣΤΟΛΗ, ΓΙΩΡΓΟ και ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ, συμμετείχε στην εξόντωση των Αλβανών που μάστιζαν αγρίως την Πελοπόννησο. Το 1780 όμως οι Τούρκοι άρχισαν νέο διωγμό κατά των αρματολών με ισχυρό στράτευμα υπό τον Σερασκέρη της Ρούμελης Καπουδάν πασά, ο οποίος αποβιβάσθη στο Γύθειο και κατευθύνθηκε κατά του Κωνσταντή Κολοκοτρώνη και του Παναγιώταρου Βενετσανάκη που μαζί με τις οικογένειές των είχαν ταμπουρωθεί με 150 παλικάρια στους δύο πύργους τους στην Καστάνιτσα της ΜΑΝΗΣ.
Δώδεκα ημέρες πρόβαλαν ηρωικά αντίσταση στο τέλος επεχείρησαν απεγνωσμένη έξοδο κατά την οποίαν σκοτώθηκε ο Κωνσταντής και δύο αδέλφια του. Ο αδελφός του Αναγνώστης και η γυναίκα του μαζί με τον Θοδωράκη και μια αδελφή του κατάφεραν να διαφύγουν και να επιστρέψουν στο πατρικό της Μάνας του στην Αλωνίσταινα, της ΖΑΜΠΕΤΑΣ ΚΟΤΣΑΚΗ.
Ήταν τότε 12 ετών. 15 ετών ο Θ.Κ. επήγε ν’ ανταμώσει τον ΖΑΧΑΡΙΑ τον αρχιστράτηγο του ΜΟΡΙΑ, έτσι υπέγραφε ο ατσαλόκορμος, λεύτερος σαν αγρίμι καρδιά λιονταριού μάστορας του πολέμου και μυαλό που έβλεπε μακριά. Προσπαθούσε να έλθει σε συνεννόηση με τον ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑ ή να λευτερωθούμε ή να χαθούμε έλεγε!
Ο Ζαχαριάς ήτανε στους Πύργους της ΜΠΑΡΜΠΙΤΣΑΣ όταν συναντήθηκε με τον Θ.Κ. τον γνώρισε αμέσως…Έχεις τον αγέρα του πατέρα σου, αυτό λένε τα σουσούμια σου. Έσφαξε αρνιά, έκαμε πανηγύρι, τον τίμησε. Εκεί εγνώρισε τον Αναγνωσταρά, τον Μητροπέτροβα κι εκεί εξεπεδεύθηκε, στις μικρομάχες στην παλικαριά και τα τερτίπια, εκεί εγνώρισε την κόρη του προεστού από το ΑΚΟΒΟ ΚΑΡΟΥΣΟΥ την γυναίκα του. Δώδεκα χρόνια έζησε καπετάνιος από 1785-1797.
Γνωρίζει πολύ καλά τον Έλληνα με τα πολλά του πάθη, το ευμετάβολο και την ΔΙΑΠΛΟΚΗ του με τον Τούρκο Δυνάστη. Γνωρίζει τα οράματα και τα τερτίπια των κοτζαμπάσηδων, των αρχόντων του ΜΟΡΙΑ για το καιροπέταγμα, την αναβολή της ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ. Το 1806 έφυγε για την ΖΑΚΥΝΘΟ.
Σπούδασε μέσα στην Κολοκοτρωναίικη φάρα η οποία σε συνεχή επανάσταση βρισκόταν μονίμως· σ’ αυτό το σχολείο ο Θοδωρής έμαθε να αντέχει στην πείνα, στην δίψα, στην κακοπάθεια, στην λέρα, την κόπωση και τα μονοπάτια τα κατατόπια τα μυστικά του βουνού, του κάμπου, του ποταμού να μάθει και κυρίως το μυστικό να μη φοβάσαι τον εχθρό, την εξοικείωση με τον ΘΑΝΑΤΟ!
Έκανε καπετάνιος στην θάλασσα κουρσάρος. Συναντήθηκε με τον Κατσαντώνη και Καποδίστρια στην Λευκάδα.
Στο Βαλτέτσι δείχνει πόσο μακριά βλέπει τα γεγονότα που θα επακολουθήσουν, και τέλεια ενεργεί για την κατάληψή του.
Ακολουθεί η μάχη Γράνας ξεφτελίζοντας τους αντιπάλους και προετοιμάζοντας της Τριπολιτσάς την άλωση.
Διαφωνεί με τον Πετρόμπεη και τους λοιπούς καπεταναίους της Μάνης και Καλαμάτας.
«Θα αρχίσουμε την εκκαθάριση από το Ταίναρον» είπαν οι πολλοί, εκείνος όμως αντεδίκησε:
«Θα κτυπήσουμε τον εχθρό στην καρδιά και η καρδιά του Μοριά είναι η Τριπολιτσά». Εκέρδισε!
Διαφώνησε στην πολιορκία της Τριπόλεως με τον Πετρόμπεη και τον εμπειρότατο πολέμαρχο Αναγνωσταρά, εάν θα πρέπει να επιτρέψουν ή όχι την αποχώρηση 5000 Αλβανών από την φρουρά του κάστρου.
Ο γνώστης του πολέμου πρότεινε πως αποχωρώντας από τους αμυνόμενους 5.000 άξιοι πολεμιστές Αλβανοί, αδυνατίζει αισθητά η αντοχή και η αισιοδοξία των πολιορκημένων και η Τριπολιτσά προτού ο άγριος χειμώνας έλθει θα πέσει στα χέρια μας! Έτσι έγινε! Ο γέρος είχε κερδίσει.
Ο Δράμαλης πασάς διέρχεται ολόκληρη την Ελλάδα με μια στρατιά ανίκητη και φθάνει στο Άργος, διαλύοντας τα πάντα.
Ο Αρχηγός ακούραστος μελέτησε με την έμπειρη ματιά του το χώρο των στενών των Δερβενακίων και σχεδίασε τον τρόπο διάλυσής του.
Ο Πετρόμπεη αρχηγός τις ισχυροτέρας ελληνικής μαχητικής δυνάμεως υπεστήριξε την άμυνα των Ελλήνων στους ΜΥΛΟΥΣ βέβαιος πως ο Δράμαλης κατευθύνεται προς ανακατάληψη της Τριπολιτσάς.
Ο εμπειρότερος όμως αυτός Αρχηγός πληροφορημένος καλά και της νοοτροπίας των αντιπάλων γνώστης είπε:
«Ο Δράμαλης θα γυρίσει στην Κόρινθο, δεν θα διακινδυνεύσει να περάσει τον χειμώνα στ’ άγριο κρύο της Τριπολιτσάς».
Οι Τούρκοι βλέποντας πως όλοι οι Τούρκοι στρατηγοί απέτυχαν να υποτάξουν τον ΜΟΡΙΑ ήλθαν σε επαφή και συμφωνία με τον τοπάρχη της ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΜΩΧΑΜΕΤ ΑΛΥ, προκειμένου αναλάβει εκείνος το πάρσιμο του ΜΟΡΙΑ με ηγεμόνα τον θετό γιο του ΙΜΠΡΑΗΜκαι παραχώρηση ΚΡΗΤΗΣ και ΚΥΠΡΟΥ. Έτσι ο ΙΜΠΡΑΗΜ αποβιβάσθηκε στον ΜΟΡΙΑ και στη μάχη της ΣΦΑΚΤΗΡΙΑΣ όπου εσφάγησανΑΝΑΓΝΩΣΤΑΡΑΣ, ΤΣΑΜΑΔΟΣ, ΣΑΝΤΑ ΡΟΖΑ και οι περισσότεροι εκ των χιλίων που είχαν οχυρωθεί εκεί. Τότε θυμήθηκαν οι άπραγοι πολέμου εχθροί του ΓΕΡΟΥ και κυβερνώντες της ταλαίπωρης ΧΩΡΑΣ την αξία αλλά και την αναγκαία παρουσία του.
Πρώτος το αντελήφθηκε ο Υπουργός ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ ο οποίος διέταξε την άμεση αποφυλάκιση του Θ.Κ. και έτρεξε στο ΜΑΝΙΑΚΙ να πληρώσει τα λάθη του βλέποντας πως το δικό του δημιούργημα η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ στον ΜΟΡΙΑ πέθαινε!
Ο ΙΜΠΡΑΗΜ με τακτικό Στρατό και Γάλλους αξ-κούς πολυάριθμους και άφθονο χρήμα εξαγοράζει καπεταναίους και Λαό. Ετσι φύτρωσε ο ΝΕΝΕΚΙΣΜΟΣ η ΠΡΟΔΟΣΙΑ. Ο ΝΕΝΕΚΟΣ καπετάνιος δυνατός παίρνοντας χρήματα-κτήματα-άλογα έσπειρε την προδοσία σ’ ολόκληρο το ΜΟΡΙΑ.

Ο Θ.Κ. διέταξε ΤΣΕΚΟΥΡΙ και ΦΩΤΙΑ στους ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ. Η σωτηρία αυτή ΚΡΑΥΓΗ του ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ έσωσε την επανάσταση. Ο Θ.Κ. αποφυλακιζόμενος έδωσε δύο μάχες πρώτα στην ΤΡΑΜΠΑΛΑ του Λεονταριού και στα ΤΡΙΚΟΡΦΑ του Μαινάλου. Η υπεροχή του ΙΜΠΡΑΗΜ σε άνδρες, οπλισμό, χρήμα και υπό των προδοτών ενημερότητα του ΙΜΠΡΑΗΜ ήσαν στοιχεία καταλυτικά, έτσι περιορίστηκε σε κλεφτοπόλεμο.
Ο αρχιστράτηγος είχε επιτύχει να περιορίσει την προδοσία σε μεγάλο βαθμό, σφάζοντας τους προσκυνημένους ή απειλώντας. ΣτονΙΜΠΡΑΗΜ έστειλε επιστολή:
«… όχι τα κλαριά να μας κόψεις, όχι τα δέντρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μόνον πέτρα επάνω στην πέτρα να μη μείνει, εμείς δεν προσκυνάμε· την γη δεν μπορεί να την σηκώσεις· και η ίδια η γης που τα έθρεψε, αυτή η ίδια γης μένει δική μας και τα ματακάνει. Μόνον ένας Έλληνας να μείνει πάντα θα πολεμάμε και μην ελπίζεις, πως την γην μας θα την κάνεις δική σου, βγάλτο από το νου σου».
Οι τρεις ναύαρχοι πήραν το γράμμα αυτό του Θ.Κ. είχαν ήδη προστάξει οι Μ. Δυνάμεις τον ΙΜΠΡΑΗΜ να κάμει ανακωχή.
Θα ακολουθήσει η ναυμαχία του ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ με την Λευτεριά των Ελλήνων, και των Μ. Δυνάμεων τα συμφέροντα να εξασφαλίζονται. Στην ψυχή και το έργο του αθάνατου αυτού ΕΛΛΗΝΑ φώλιαζε ο Αρχαίος Έλληνας του ΟΜΗΡΟΥ, τούτο φανερώνει η περικεφαλαία, η σπιρτάδα πνεύματος και το πείσμα τ’ ατέλειωτο «Η ΜΟΙΡΑ ΤΩΝ ΑΧΑΙΩΝ», λέει ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ, στην ΙΛΙΑΔΑ, είναι να πολεμούμε από την ώρα της γέννας μέχρι το θάνατό μας.
Είναι ο μοναδικός αρχηγός ο οποίος απευθυνόμενος προς τους άνδρες του, τους αποκαλεί πάντοτε ΕΛΛΗΝΕΣ, ΡΕ ΕΛΛΗΝΕΣ και στηνΠΝΥΚΑ ο λόγος του προς τους Μαθητάς είναι πάντα γύρω από τους ένδοξους προγόνους μας. ΕΛΛΗΝΕΣ!
Ένας έμπειρος και συνετός άνθρωπος και πολεμιστής, όπως ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ γνωρίζει από πού θα αντλήσει την ΓΝΩΣΗ και το κουράγιο!
ΑΙΩΝΙΑ ΑΣ ΜΕΝΕΙ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ!
Θα κλείσω την ομιλία μου με την ομηρική του ΝΕΣΤΟΡΑ φράση: «Οίμοι η μέγα πένθος Αχαιϊδα γαίαν ικανει» (αλοίμονο μεγάλη συμφορά βρίσκει την Ελλάδα).
Δυστυχώς μεγάλη συμφορά κτύπησε την πατρίδα μας, χωρίς κάποιος ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ, Υπερμαχών (υπερασπιστής) της δύστυχης χώρας να υπάρχει!

«Ξύπνα μεγάλε Θοδωρή
τρανέ Κολοκοτρώνη
η ΧΩΡΑ μας παραπατεί κι
ο κίνδυνος την Ζώνει.

Σαλάγησε τον ΚΕΧΑΓΙΑ (άλογό του)
πάρε ξανά τις στράτες,
γιατί η Τουρκιά μας κύκλωσε
κι είναι θεριό με ΠΛΑΤΕΣ!» 




Ο πρόεδρος του «Πολιτιστικού Κέντρου 
Κηφισιάς- ΠΟΛΥΦΩΝΟ», Δημήτρης Μελετόπουλος.



Ο ομιλητής, ανώτατος αξ/κός ε.α. 
της Πολ. Αεροπορίας Πολύβιος Μαργιάς



Στον Ι. Ναό Αγ. Τριάδας Ν. Κηφισιάς.


Αρκάδες συμμετείχαν στο μνημόσυνο 
 του Γέρου του Μοριά.



Γράφει ο Βασίλειος Κων/ντή Σχίζας, 
εκ Σέρβου Αρκαδίας ορμώμενος.

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Στη μνήμη του Γέρου του Μοριά



 

Του Νίκου Ι. Κωστάρα

            Κάθε χρόνο στις αρχές Φεβρουαρίου τελείται μνημόσυνο για τον Ελευθερωτή του Γένους, από την Παγγορτυνιακή Ένωση, αποτίοντας φόρο τιμής στο θρυλικό Γέρο του Μοριά την ημέρα του θανάτου του (4/2/1843). Τέτοιες στιγμές, όταν πλησιάσεις για να προσκυνήσεις τον τάφο του αδούλωτου πρωταγωνιστή της ελευθερίας, αφουγκράζεσαι τις διαχρονικές υποθήκες του.
            Ο απλός λαός τον χαρακτήρισε «γέροντα», όχι πως ήταν γέρος αλλά σοφός, έμπειρος και μυαλωμένος. Τον σοφό και έμπειρο ηγήτορα, που θα πρέπει να τον ακούν και να τον προσέχουν όλοι. Ήτο συνετός και βαθυστόχαστος και η λαϊκή του θυμοσοφία εκφραζόταν με παροιμίες, γνωμικά και αλληγορικές εκφράσεις. Αναρίθμητα είναι τα ανέκδοτα της δράσεώς του, των λόγων και των τεχνασμάτων για να εξαπατά τους Τούρκους, να ενθαρρύνει και ενθουσιάζει τους Έλληνες και να αποστομώνει τους αντιπάλους του. Τα ανέκδοτά του που αφηγούνται οι γέροι στο Μοριά έγιναν το Ευαγγέλιο του Ελληνικού Λαού. Η λαϊκή ψυχή περιέβαλε τον Γέρο του Μοριά με μυθικές ιδιότητες. Είχε καταστεί το ίνδαλμα του Ελληνικού λαού και μυθικός ήρωας στα πέρατα του κόσμου, που έρχονταν να τον γνωρίσουν στην απλή κατοικία του στην Πλάκα. Ενώ παροιμιώδης έχει μείνει η ομιλία του προς τους σπουδαστές στην Πνύκα, υποθήκες και για τη σημερινή νεολαία: «Πριν από όλα φυλάξετε στην ψυχήν σας την πίστιν σας και την πατρίδα σας. Εμείς περισσότερο από τα ντουφέκια, με την πίστιν μας στο Χριστό και την αγάπη μας στην πατρίδα ελευθερώσαμε την Ελλάδα. Μείνετε πάντα καλοί Χριστιανοί και καλοί Έλληνες, έτσι ο Θεός θα σας ευλογή, η Ελλάδα θα σας προστατεύει και όλα θα πάνε καλά στην ζωή σας». Και τους συμβούλευε :«Η προκοπή σας και η μάθησή σας να μη γίνει σκεπάρνι μόνο για το άτομό σας αλλά να κοιτάζει το καλό της κοινότητας και μέσα εις το καλό αυτό ευρίσκεται και το δικό σας».
            Απογοητευμένος από τους ξένους καταλήγει: «Είδα τότε ότι ό,τι κάμομε θα το  κάμομε μόνοι μας και δεν έχουμε καμία ελπίδα από τους ξένους».
            Αυτός ο γέροντας κουβαλούσε μέσα του τον ήρωα  και απέβη το μέγα πρότυπο. Το σύμβολο της αιώνιας δόξας της πατρίδας, ο ήρωας που πύκνωσε την ιδέα και την ζωή. Ο αγράμματος σοφός, ο αυτοδίδακτος, ο γεννημένος ηγέτης. Ήταν ο μυθικός καβαλάρης που εκπροσωπούσε το ηρωικό πνεύμα των Ελλήνων. Ο κατάφορτος από τις αρετές και τις αδυναμίες της φυλής μας, που κουβαλούσε μέσα του όλους τους προγόνους στο μεγάλο δέντρο της ράτσας με τις πανάρχαιες ρίζες του Ελληνισμού. Αυτός μετέβαλε τους δούλους σε ελεύθερους και τους γραικύλους σε Έλληνες. Ήταν ο μεγαλύτερος και ενδοξότερος πολέμαρχος του αγώνα της Ελευθερίας. Ο αθάνατος ελευθερωτής του Γένους – η κεφαλή της Τόλμης και της Ανδρείας – Όραμα και Θρύλος της Φυλής. Η ηρωική του μορφή πρέπει να διαποτίζει το είναι μας. Είναι χρέος μας να σταθούμε σιωπηλοί και ν’ αποκαλυφθούμε ενώπιον της φωτεινής σκιάς του, που πέρασε απ’ το κατώφλι της ιστορίας και οδεύει προς την αιωνιότητα. Οι προτροπές του ας γίνουν δρομοδείκτες στις δύσκολες στιγμές που περνά ο τόπος.
            Είναι ώρα να ξυπνήσουμε από τον ύπνο της αδιαφορίας και να ανάψουμε ένα κερί στον τάφο του Γέρου του Μοριά για να νιώσουμε μια εθνική περηφάνια και πατριωτική αφύπνιση μέσα από τις φλέβες μας ενώ ο αχός της λευτεριάς να μας αγκαλιάζει με τη μορφή του πρωταγωνιστή της ελευθερίας. Να μας μεθύσει με το αθάνατο κρασί του ’21, η ηρωική μορφή του, η λαϊκή ψυχή του, με τις μυθικές ιδιότητές του. Σαν να ακούγεται η βροντερή πατριωτική φωνή του: «Ε, ωρέ Έλληνες, ξυπνήστε μωρέ, γιατί μας φάγανε...». Σαν αντίλαλός ταράζει συθέμελα τα στήθη των ηρώων και ξυπνά την εθνική υπερηφάνεια και το ηρωικό πνεύμα των Ελλήνων.
            Ο Γέρος του Μοριά με όλα τα προτερήματα και τα ελαττώματα είναι ένας από τους μεγάλους αρχηγούς της ράτσας. Αλατίζοντας την κουβέντα του με το γνώριμο του χοντρό αλάτι, στενάζοντας τον καημό του, έγινε η πρώτη, ολόπρωτη μορφή στον μεγάλο αγώνα. Μορφή αντιπροσωπευτική. Είναι ο γνήσιος άνθρωπος του Εικοσιένα.
            Ορίστε το πρότυπο που πρέπει να αναζητούν οι σημερινοί νέοι για να μην χάσουν την Εθνική τους ταυτότητα, την εξυπνάδα, την λεβεντιά και το αδούλωτο πνεύμα. Ας αφήσουν τα προκατασκευασμένα είδωλα που τους αποπροσανατολίζουν και τους αλλοτριώνουν. Ο Γέρος του Μοριά είναι το πρότυπο για να δυναμώσουν οι πατρογονικές μας ρίζες και να τραφούν «με λιονταρίσιο μυαλό» που χρειάζονται οι νέοι μας για να αντιμετωπίζουν την αλλοτρίωση της καταναλωτικής κοινωνίας αλλά και να αγωνιστούν με εθνική αξιοπρέπεια στην Ευρωπαϊκή διάσταση χωρίς να ξεχνάνε «να φυλάνε Θερμοπύλες».

Νίκος Ι. Κωστάρας